Twee weekenden terug was ik even in Nederland voor een bliksembezoek. De aanleiding, het overlijden van de moeder van mijn schoonzusje, was triest. Verder viel ik met mijn neus in de boter. Koninginnedag met mooi weer en tompoezen. En overal vers groen. Ik keek mijn ogen uit. Een wonder dat er zo gemakkelijk overal gras kan groeien. Van dat mooie weelderige verse lentegras. Je ziet weleens plaatjes van koeien die uit hun dak gaan als ze in de lente voor het eerst weer de wei ingaan. Ik moest denken aan de dromedarissen die je hier in het wild in de woestijn kunt zien lopen. Die zouden denken dat ze in het paradijs terecht waren gekomen. 
Nog geen 9 maanden in Qatar en nu al kijk ik met een geheel andere blik naar Nederland. En ik ben niet de enige want Reinier die met mij mee naar Nederland was gekomen om er te blijven in verband met zijn eindexamen had precies hetzelfde. Het is niet alleen het groene gras. Er is meer. Dingen die je vroeger vanzelfsprekend vond. In vrijheid zeggen wat je denkt. Mijn collegastudenten uit Syrië zijn dat heel anders gewend. In de laatste les moesten we met elkaar in debat. We vertegenwoordigden allemaal een politieke partij. Ook zo iets wat voor ons volstrekt normaal is. Er was toch enige uitleg nodig. Het wekte vooral bevreemding dat de verschillende partijen niet per se gelinkt hoefden te zijn met verschillende religies.
Is het gras groener in Nederland? Ik denk het wel. Tenminste als je het geluk hebt om als je ook de Nederlandse nationaliteit hebt. Onze eigen welvaart wordt goed beschermd. Maar wat we in Nederland wel weten maar niet ervaren is de armoede in de wereld. Dat is hier wel anders. Je ziet hier in Qatar geen zwervers maar vooral in de taxi spreek ik veel drivers die met heimwee over hun vrouw en kinderen praten die in de Filipijnen, India of Sri Lanka wonen. Zij werken hier omdat er daar geen werk is. Er zijn hier veel dappere vaders en moeders die alles over hebben voor een goede schoolopleiding voor hun kinderen.
Het gemiddeld dagloon van een taxichauffeur is 40 Qatari Riyal (ongeveer 8 euro). Met een beetje geluk krijgen ze dan ook nog een bed om in te slapen. Daarvan sturen ze dus ook nog geld naar huis. Allemaal economische vluchtelingen waar wij in Europa de grenzen zoveel mogelijk voor sluiten.
Wij hebben een keuze. Als het ons hier niet bevalt dan gaan we terug naar het land waar het gras zo weelderig groeit. De wegenbouwers, taxichauffeurs, beveiligers en schoonmaaksters hier hebben die keuze niet.
