Het is een prachtige dag. De schuifdeur staat open en ik
geniet van het laatste stukje van de zon die langzaam verdwijnt achter de bomen.
Op de achtergrond hoor ik de oproep tot gebed. Inmiddels is dit een vertrouwd geluid. Deze muezzin
houdt redelijk toon. Er zijn er ook die behoorlijk vals klinken. Soms zijn er
meerdere muezzins tegelijk die, zo lijkt het, de strijd met elkaar aanbinden.
Dat is minder aangenaam. Zeker als dat de oproep is voor het eerste gebed. Er zijn mensen die de oordopjes hebben
klaarliggen.
Terwijl ik dit schrijf zou ik mij eigenlijk moeten wijden
aan het maken van Sinterklaasgedichten. Dat lukt nog niet erg. Ik kan de
omgeving daarvan de schuld geven maar eigenlijk is dat gewoon traditie. Toch
denk ik dat ik met sneeuw wel meer inspiratie zou hebben.
Op het moment dat ik dat schrijf komen er 2 pubers binnen
die net hun Sinterklaasinkopen hebben gedaan. Er waait ineens een Sinterklaasgevoel door het
huis. Daar hoort een kopje thee bij waar je lekker je koude handen aan kan
opwarmen. Die koude handen van het fietsen zijn er alleen niet, want ze zijn met
een taxi naar huis gekomen. Wel allebei met een sweater aan. Het is dan ook maar 25 graden. Overigens
wordt die sweater ook in de zomer gedragen. Anders is het veel te koud op
school.
Het is toch sowieso een rare decembermaand. Robbart en ik doen een beetje aan stuivertje
wisselen. Vorige maand ben ik even in Nederland geweest om Reinier zijn
verjaardag te vieren. Hij had geen tijd om naar ons te komen. Robbart is net
terug van een bezoek aan ons huis in Frankrijk en een congres Sportgeneeskunde
in Nederland. Ik ga volgende week naar het kerstfeest van De Boer Tenten. Geweldig
bedrijf! Na afloop ga ik een dagje op stap met een van mijn collega´s die uit
de Filipijnen komt. Zij wil vreselijk graag sneeuw zien. Ik hoop dus dat het er
volgende week donderdag nog ligt!
Daarna natuurlijk nog even bij mijn ouders langs. Ik ga dit jaar het kerstfeest op de Straatweg missen.
Dat is een unicum want ik kan me niet herinneren dat ik daar niet geweest ben. Ik had natuurlijk ook zonder Robbart naar
Nederland kunnen gaan net als in het eerste jaar maar daar waren de meningen
hier thuis unaniem over. Dat hebben we het eerste jaar Qatar gedaan maar dat
doen we niet nog een keer. Nu vieren we
hier Kerstmis met een bont gezelschap. Robbart’s moeder komt samen met een
nichtje, twee vrienden van Juriaan en natuurlijk zal Reinier er ook zijn.
Tussen de bedrijven door wordt er onderzoek gedaan naar
universiteiten voor Juriaan. Hij zit tenslotte in zijn examenjaar IB (http://www.ibo.org/diploma/).
Dat is een behoorlijk zwaar,maar hoog aangeschreven, programma. Het gaat uit van een holistische (vreselijk
woor d, ik moet het toegeven) visie op onderwijs. Er zit bijvoorbeeld ook een onderdeel CAS (
creativity, action and service) in. Dit zijn activiteiten die niet binnen het
normale leerprogramma vallen en bedoeld zijn om studenten een bredere kijk op
de wereld te geven. Twee jaar lang gemiddeld 3 uur per week! Ik als ouder vind het een mooie vorm van
onderwijs. Juriaan en een heleboel andere IB studenten hebben zo hun eigen
mening over het IB programma: http://www.youtube.com/watch?v=ccOtB5KJCfY
.
Binnenkort gaat Juriaan zich dus inschrijven voor
universiteiten in Engeland en misschien Denemarken. Dat heb je ervan als je in
het buitenland gaat wonen. Ik kijk mee over zijn schouder tijdens dit
proces en check stiekem of er directe
vluchten zijn richting zijn keuzes. Er is hoop!
