Voor mij voelt het net alsof de Lente is aangebroken. Ik zit
met de deur open achter mijn computer te werken. Ik was vanmorgen druk bezig om
achterstallig werk voor vooral de Nederlandse club in te halen. Januari was dan
ook een drukke maand. Twee keer een week met gasten. Een bruiloft in Zwitserland,
een paar dagen ziekenverzorging in Nederland, een huis gekocht in Frankrijk en
tot gisteravond laat kwam daar nog een portie Elfstedenkoorts bij.
Robbart is echt heel erg teleurgesteld. Zijn verdriet is minstens zo groot als het
verdriet van Erben Wennemars. Vandaag werd ik nog even opgebeld vanuit zijn
werk. Hij moest nog even zijn frustratie kwijt.
Maar de voorpret hebben we gehad. Het was ook bijzonder om mee te maken
hoe alle collega´s van Robbart met hem meeleefden. Er moesten wel eerst nog wat misverstandjes
uit de weg geholpen worden. Een collega
dacht dat het om 200 km skiën ging!
Het hoofd van de afdeling had al gauw begrepen dat de
Elfstedentocht iets heel bijzonders moet zijn. Na Robbart zijn verhaal te
hebben aangehoord was het commentaar: “Als je er zo `passionate` over bent dan
zal ik je helpen. Ook als het ineens verschoven wordt naar volgende week. “ Hij
had goed begrepen hoe onzeker het doorgaan van dit evenement is en had ook snel
door dat er een enorme druk op de organisatie moest liggen. De manier waarop de Friezen daar mee omgaan was
een leuk lesje cultuurverschillen. En brengt misschien wat begrip over sommige
reacties van de Hollanders in de organisatie. Die zijn toch soms wel erg
direct!
Eind van volgende week gaan we naar ons huis in Frankrijk.
Ook de aankoop daarvan was een bijzondere ervaring. Met de hulp van ongeveer 15 man waaronder familie,
schoonfamilie, notaris in Frankrijk, buren in Nederland en Frankrijk is het
gelukt om het huis voor 1 februari te kopen van mijn ouders. Een belangrijke
datum in verband met aanpassing van de Franse wetgeving. Zonder de hulp van
mijn zus in Zwitserland was dit niet gelukt.
Die organiseerde bruiloft en de aan/verkoop van het huis tegelijkertijd!
Het was een perfect bruiloftsfeest. Met de door het
bruidspaar zo gewenste sneeuw. Speeches
in 3 talen! Zo worden we langzamerhand een internationale familie. Juriaan
heeft ook al bedacht dat studeren in het buitenland veel beter is dan in
Nederland. Dat krijg je ervan als je, je grenzen verlegt. Alles goed en wel. We
realiseren ons heel goed dat we een stabiele thuishaven hebben aan Nederland. Het mag er alleen nog wel wat harder vriezen.
