De eerste weken zitten er weer op. Om mij heen zie ik veel nieuwkomers arriveren. Ik ben zelfs al Buddy! Een nieuw initiatief van de DSA (Dutch Speaking Association). Om het leven van de zoals het in een plaatselijk tijdschrift stond “enigszins verward om zich heen kijkende” iets te verlichten.
Wij zijn blij dat bij ons de structuur er al in zit. We weten waar we de meeste dingen kunnen vinden en anders hebben we genoeg bronnen die we kunnen raadplegen. Nieuwe T-shirts (let schoollogo) voor de gym? Geen probleem is zo gepiept. Vorig jaar leek het wel een wereldreis. Verf? Kapper? Uit eten? Klassiek concert? Voetbal? Paardrijden? Dagje strand? Allemaal routine. Ik heb zelfs al gelatine in een winkel gevonden. Nog niet gebruikt dus het kan nog tegenvallen.
Karlijn en Juriaan gaan fluitend naar school. Als Jur zijn brood vergeet dan heeft hij “Back-up food” op school. Er wordt ook al weer veelvuldig op compounds rondgehangen. Reinier in Nederland geniet van het studentenleven. Robbart heeft zich van de week al verslapen. Misschien worden we iets té ontspannen?
Ikzelf heb wat bezigheid gevonden in de financiën van de DSA en Engelse les. Daarnaast wilde Robbart me van de week vast inhuren als taxichauffeur nadat ik hem in recordtijd had afgeleverd op zijn werk. Laat ik nu (na meer dan een jaar rijden) net over mijn ontslag aan het nadenken zijn! De verwachting is dus dat er een auto bij gaat komen. Robbart zijn voorkeur gaat uit naar een Porsche (tweezitter). Ikzelf had wat bezwaar want dan kunnen hij en Hans, Yep niet naar de Nursery brengen.
Yep is twee jaar oud en de jongste zoon van Hans en Judith. Hans is de net gearriveerde nieuwe collega van Robbart. Bij tijd en wijlen fungeren wij, met veel plezier, als opvanghuis. Yep is al helemaal vertrouwd met de gang van zaken bij ons in huis. Hij heeft zijn eigen beker, weet waar de siroop staat en dat het rode kraantje van de watercooler “au” is. Wij vinden het wel gezellig om zo nu en dan een paar van die kleintjes in huis te hebben. Juriaan en Karlijn zien mogelijkheden om eindelijk eens wat bij te verdienen.
Vooral in het begin miste ik Nederland erg. Langzamerhand begon ik weer wat pluspuntjes te zien. Nu geniet ik van het feit dat ik nooit een jas aan hoef, dat je hier heerlijk uit eten kunt en dat de rekening vaak meevalt. Dat ik niet hoef door te komen in de zee en dat mijn boodschappen ingepakt worden bij de supermarkt en als het meezit ook nog in mijn auto worden gezet. Enig minpuntje is dat Ik Reinier graag even een knuffel zou willen geven. Nog even wachten. Met zijn verjaardag is hij hier!
