We zijn helemaal fan van virtuele ontmoetingen! Wat een heerlijk medium. Een beetje ouderwets zelfs. Je ziet weleens van die plaatjes uit de jaren 50 van de vorige eeuw. Zaterdagavond, iedereen in bad geweest in pyjama met nog natte haren, gezellig rond de tafel om een spelletje te doen. Wat je daarbij niet ziet is dat er natuurlijk ook vals gespeeld en onder tafel geschopt wordt en niet te vergeten de frustratie van die gezinsleden die niet in het plaatje passen.
Sinds kort vormen wij iedere avond het ideale jaren 50 gezin. We scharen ons rond de eettafel waar drie laptops gereed staan om te chatten en te kletsen met papa in Qatar. Als de pater familias zich meldt mag eerst de vrouw des huizes bijkletsen. Dat gebeurd overigens niet in de huiskamer.
Daarna wordt het pas echt leuk en switcht Robbart van de ene naar de ander laptop. Worden nieuwe (gehuurde) aanwinsten (zie foto) en kapsels van beide zijden bewonderd en elkaars belevenissen uitgebreid gesproken. Qatar is dan ineens heel dichtbij en het “wij-gevoel” is compleet.
Makkelijk zal je denken want dat wij-gevoel was er toch al. Maar ook volslagen onbekenden hebben ons de afgelopen maanden een beetje het “wij” gevoel gegeven. FF googlen en FF e-mailen en voor je het weet ligt er een vriendelijk advies in je mailbox. De wereld wordt letterlijk kleiner en verhuizen naar het buitenland weer iets makkelijker.
Leuk onderwerp misschien voor de kersttoespraak 2010 van onze Koningin? Ik heb net geleerd dat als je wilt internetten in het zorghotel dit €120,- per maand kost. Je zou maar alleen AOW hebben! En skypen behoort dan nog niet tot de mogelijkheden want daarvoor heb je de telefoon met bijbehorende rekening. Dus lieve Koningin pleit in 2010 voor de vrije toegankelijkheid tot virtuele ontmoetingen op die plekken waar mensen zijn die fysiek niet op stap kunnen om contact te maken. Zodat het niet meer mogelijk is om dit aspect als melkkoe te gebruiken om geld te verdienen voor…. . Ja, voor wie eigenlijk. Daar wordt toch niemand beter van?
http://www.koninklijkhuis.nl/Actueel/Toespraken/Toesprakenarchief/2009/Kersttoespraak_2009.html
vrijdag 3 september 2010
zondag 29 augustus 2010
Impressie's van Robbart in de eerste week
Het mooie van het internet is dat het zich uitstekend leent voor desktop research. Zo wist ik dat Qatar in 4 jaar tijd gegroeid was van 800.000 naar 1.6 miljoen inwoners, dat in de zomermaanden de temperatuur oploopt tot 45 graden en het verkeer een gekkenhuis is.
Na een week Qatar kan ik zeggen, ja het is er inderdaad heet en ik weet nu ook hoe het voelt. 45 graden is het beste te omschrijven als de gevoelstemperatuur in een sauna maar met die gewaarwording dat je geen dennennaalden ruikt. Ook een vreemd fenomeen, na 10 seconden in de buitenlucht ontwikkelt zich een dun laagje water op je handpalmen terwijl er verder nog geen transpiratievocht ontstaat.
Na de eerste week is de mentale aanpassing aan de temperatuur – en dan vooral de overgang van de loeiende airco binnenshuis naar de muur van hitte buiten – wel gepleegd. Fysiek aanpassen zal niet lukken omdat alle binnenactiviteiten gekoeld zijn en zonder noodzaak wordt een buitenverblijf niet aangeraden.
Wie wel zijn aangepast zijn de ontelbare Indische, Bengaalse en Shrilankese arbeiders. Gekleed in een overall, handdoek om nek en hoofd en – als ze niet beperkt worden door de Ramadan, met hulp van een flesje water – zwoegen ze van vroeg tot laat aan gebouwen, wegen en plantsoenen. Bij ons worden alle huizen op de compound van buiten geverfd, 140 stuks in totaal plus het clubhouse en het zwembad. Er wordt 7 dagen per week geschilderd en vermoedelijk niet tegen het ‘winterschilder-tarief’. Deze expats maken het grootste deel uit van die 1.6 miljoen inwoners die ik nog niet heb kunnen ontdekken.
Onze buren waarschuwen al dat deze tijd niet maatgevend is voor de drukte. Mijn research beloofde files en wildwest taferelen. De ervaring van deze week is een vlot verlopende taxirit naar het winkelcentrum en evenzo vlot weer terug. Alleen op vrijdagavond liet de taxichauffeur zien dat hij niet bang was voor een colonne Landcruisers. Maar dat gaat dus veranderen als na de Ramadan en het Eid-al-Fitr (Suikerfeest) iedereen weer los gaat. We zijn gewaarschuwd! De Volkswagen Polo die nog thuis staat blijft mooi in Nederland. Hier moeten we uitzien naar heel veel meer kubieke meter auto!
Na een week Qatar kan ik zeggen, ja het is er inderdaad heet en ik weet nu ook hoe het voelt. 45 graden is het beste te omschrijven als de gevoelstemperatuur in een sauna maar met die gewaarwording dat je geen dennennaalden ruikt. Ook een vreemd fenomeen, na 10 seconden in de buitenlucht ontwikkelt zich een dun laagje water op je handpalmen terwijl er verder nog geen transpiratievocht ontstaat.
Na de eerste week is de mentale aanpassing aan de temperatuur – en dan vooral de overgang van de loeiende airco binnenshuis naar de muur van hitte buiten – wel gepleegd. Fysiek aanpassen zal niet lukken omdat alle binnenactiviteiten gekoeld zijn en zonder noodzaak wordt een buitenverblijf niet aangeraden.
Wie wel zijn aangepast zijn de ontelbare Indische, Bengaalse en Shrilankese arbeiders. Gekleed in een overall, handdoek om nek en hoofd en – als ze niet beperkt worden door de Ramadan, met hulp van een flesje water – zwoegen ze van vroeg tot laat aan gebouwen, wegen en plantsoenen. Bij ons worden alle huizen op de compound van buiten geverfd, 140 stuks in totaal plus het clubhouse en het zwembad. Er wordt 7 dagen per week geschilderd en vermoedelijk niet tegen het ‘winterschilder-tarief’. Deze expats maken het grootste deel uit van die 1.6 miljoen inwoners die ik nog niet heb kunnen ontdekken.
Onze buren waarschuwen al dat deze tijd niet maatgevend is voor de drukte. Mijn research beloofde files en wildwest taferelen. De ervaring van deze week is een vlot verlopende taxirit naar het winkelcentrum en evenzo vlot weer terug. Alleen op vrijdagavond liet de taxichauffeur zien dat hij niet bang was voor een colonne Landcruisers. Maar dat gaat dus veranderen als na de Ramadan en het Eid-al-Fitr (Suikerfeest) iedereen weer los gaat. We zijn gewaarschuwd! De Volkswagen Polo die nog thuis staat blijft mooi in Nederland. Hier moeten we uitzien naar heel veel meer kubieke meter auto!
Abonneren op:
Posts (Atom)