De engelse les is weer afgelopen. Mijn medestudenten oefenen stevige druk op mij uit om door te gaan omdat mijn engels zo goed is. In het land der blinden ................. . Bij tijd en wijlen heb ik echter nog stevige problemen met mijn engels. Zeker als de andere persoon van oorsprong uit de omgeving komt.
Een paar weken geleden, op weg naar engelse les, ben ik weer aangereden. Ik kwam er met de schrik van af en de auto was licht gedeukt. De auto die op mij inreed kwam er minder goed af. De inzittenden hadden gelukkig alleen een schrammetje. Daar stond ik weer in het midden van een drukke driebaansweg. De bestuurder van de andere auto was een Arabier met een baard en een korte dishdasha aan. Volgens ingewijde heb je dan te maken met een aanhanger van een strenge variant van de Islam. De vooroordelen zitten er ook bij mij toch wel stevig in dus ik verwachte er niet veel van. Hij was echter uitermate vriendelijk. Ik begreep dat hij mijn telefoonnummer wilde en vervolgens belde hij me zodat ik zijn nummer ook had. Toen zei hij: “Go, go. I go to my English friend”. Eenmaal thuis delegeerde ik de afhandeling aan Robbart. Hij spreekt verbazend soepel een mengeling van Arabisch en Engels. Op het politiebureau werd hetzelfde ritueel als de vorige keer afgewerkt. Alles wederom vriendelijk en rustig. We scoorden punten toen we vroegen naar de familie van de andere chauffeur. Voor we het wisten stonden we weer buiten met de benodigde Arabische papieren.
Vandaag had ik de automonteur aan de telefoon die voor mij naar de verzekering gaat en onze auto gaat repareren. Deze keer een mengeling van Indsch-engels en dan ook nog in rap tempo. Ik begreep er niets van. Robbart is helaas in Nederland dus dit moet nog even wachten tot hij terug is.
En dan gisteren op school voor de 6! Minuten gesprekjes over Karlijn. Hier voelde mijn engels weer niet “ brits” genoeg. Niets dan goed nieuws overig. Misschien voelt Karlijn zich soms iets teveel op haar gemak. Niets om je zorgen over te maken. Integendeel mijn kinderen werden de hemel in geprezen. Zou dat tactiek zijn?
En dit waren dan nog maar drie varianten op het Engels. Er zijn er nog veel meer. En iedereen denkt dat hij het Engels behoorlijk onder de knie heeft. Wanneer je vraagt om een herhaling of een rustiger tempo dan kijken ze je aan zoals een Fransman dat doet wanneer je hem vraagt iets rustiger Frans te spreken. Je leert wel goed luisteren.
Het leuke aan de engelse cursus is dat alle windstreken (o.a. Egypte, Syrie, Venezuala, Spanje, Qatar , Argentinie, Libanon) vertegenwoordigt zijn. Waardoor je niet alleen verschillende varianten engels kunt oefenen als ook meer inzicht kunt krijgen in de politieke situatie in dit deel van de wereld. De wereld waarop wij bijvoorbeeld over Ghadaffi denken wordt niet door iedereen gedeeld. Het welvaartsniveau in Libie was altijd veel hoger dan bijvoorbeeld in Egypte. Dat leidt tot een ander perspectief op een dictatoriale leider heb ik geleerd. Wat voor ons geldt, geldt ook hier. De mensen willen een normaal burgelijke bestaan. Een gezin, een baan, een huis. Het vanzelfsprekende idee van vrijheid dat wij kennen is voor veel mensen onbekend.
Ik heb toch besloten de komende ronde even over te slaan. Maar ik mis het nu al. Ook omdat ze allemaal Nederland zo leuk vinden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten