We zitten gezellig in ons Franse huis (Combre) voor de open
haard. Zoals dat bij een moderne familie hoort allemaal met de laptop op schoot.
Buiten is het opgehouden te sneeuwen en belooft het morgen een mooie dag te
worden. De afgelopen week was hectisch. Eerst de reis van Qatar naar Nederland
over Parijs. In de auto op weg naar huis
was iedereen een beetje gedesoriënteerd. Karlijn zei: “Ik wilde net zeggen dat
het leuk was geweest in Combre toen ik me realiseerde dat we daar helemaal nog
niet geweest waren. Het is in ieder
geval mijn gevoel als ik aan Combre denk“.
De reis werd gebruikt om nog flink te discussiëren over
Robbart zijn proefschrift. Het niveau van een hoogleraar haal ik niet maar ik
kan wel vervelende vragen stellen!
In Nederland gingen we gelijk de routine in van boodschappen
doen, paasontbijt en gezellige paasetentjes. Robbart verdween in zijn
luchtbubbel waar hij 36 uur voor zijn promotie uitkwam. Volkomen ontspannen en
grappend ging hij door het huis. Ik werd vreselijk zenuwachtig,
De grote dag was perfect. Robbart
was ruim op tijd klaar om naar Arminius te vertrekken. Niet wat ik gewend
ben. We kwamen dan ook ruim op tijd aan.
We werden zelfs nog even naar buiten gestuurd om te luchten. De verdediging ging prima. Ik was helemaal
blij met Robbart die mijn raad: “Antwoord nou eens direct op een vraag”,
terecht in de wind sloeg. Met als hoogtepunt de uitreiking van de bul.
Eindelijk echt doctor!
Daarna was het eigenlijk alleen
maar genieten en dat doen we nu nog steeds een beetje. De
dag na zijn promotie heeft Robbart zijn racefiets aangeschaft. Daarvoor moesten
we naar een Industrieterrein waar we nog goede herinneringen aan hebben van een
fietstochtje van Woerden naar huis na een gezellig feestje. We waren een beetje
verdwaald en hadden onszelf vastgereden. We konden kiezen. Terug, of over het
hek heen. Het werd het laatste.
Tussen de bedrijven door moest er
ook nog een verjaardagsfeestje voor onze jongste zus geregeld worden. Een vlekkeloze
samenwerking van de hele familie.
Terwijl ik de volgende dag lig
bij te komen in de auto heeft
Robbart het alweer over nieuwe ambities
gehad ondanks het eens en nooit weer! Ik mag dan blond zijn maar ik snap natuurlijk ook wel dat er nog iets
gaat komen. Ik snap zelfs dat je daar niet nog een keer voor hoeft te
promoveren. Maar ik bewaak ook wat andere belangen en dat helpt. Tot nu toe heb
ik nog niet gekookt. Hoefde ik alleen mijn eigen koffer in te pakken voor de
reis naar Frankrijk en als ik iets wil wordt het zo geregeld. Genieten dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten