Time flies when you're having fun. Het is ongelofelijk dat we nu al aan ons derde jaar in Qatar gaan beginnen.. De aanvang van een nieuw Doha jaar is altijd even een mooi moment om terug te blikken. Natuurlijk doe ik dat precies op het moment dat Robbart lekker denkt te gaan slapen. Maar dat is ook het moment dat het huis stil is en het enige geluid dat ik hoor de zoemende Airco is. Ineens voel ik de wanhoop die ik in die eerste periode op sommige dagen kon voelen. Geen fijn gevoel. Robbart herkent het helemaal. We concluderen dat het erg prettig is dat het nu heel anders voelt en hoeven we ook niet meer zo heel erg stoer te doen.
We zitten ook alweer keurig in het ritme. Om tien uur ´s avonds naar bed en om half zes ´s morgens weer op. De kinderen naar school, Robbart naar zijn werk en ikzelf heb een wat afwisselender programma van werken, koffiedrinken, sporten, Franse les en nog wat vrijwilligersactiviteiten. Het is verbazingwekkend hoe normaal alles voelt.
Na Engelse les en Arabisch is het nu dus tijd voor Franse les. Dat hoort erbij, had ik besloten, als je een huis koopt in la douce France. Dus afgelopen zaterdag togen Robbart en ik naar l´Institute Français. Daar werd ik uitgenodigd voor een test om mijn niveau te bepalen. Robbart doet gezellig mee. Hadden wij even mazzel dat Madeleine (onze Franse buurvrouw) ons net geleerd had wat Voisin betekent. Scoren we toch nog aardig.
Bij de test hoort ook een mondeling deel en de desbetreffende `Professeur` wilde weten waarom ik Frans wil leren. Dus ik vertel hem over ons plekje in Frankrijk. Even ontstaat er verwarring over de geografische locatie . Probleempje met de klemtoon aan mijn kant. Maar dan roept hij ineens: ” Aaaaah St Just en Chevalet. Mais c’est incroyable. J’ai une gite a St Just! “. Voor de goede orde: St Just heeft 900 inwoners.
Van de vakantie in Frankrijk hebben we genoten van de rust van het mooie GROENE platteland. Wakker worden met de koeien die je aanstaren als je de luiken opengooit. Iedere ochtend vers stokbrood, croissants of pain au raisin. Er wordt gefietst, riet getrokken, geschilderd, gras gemaaid gebarbecued, gehangen en gelezen.
Als ik nu al een stressmomentje heb. Bijvoorbeeld omdat ik aangereden wordt en mijn auto een aantal dagen moet missen dan transporteer ik mijzelf terug naar mijn bankje aan het etang. Ik zie de libellen achter elkaar aanjagen, het eekhoorntje in de 300 jaar oude boom klimmen en hoor de plons van de staart van de karper. De stress verdwijnt als vanzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten