Eerste indrukken

Vorige week woensdag zijn we dan gearriveerd. We werden als echte VIP’s ontvangen omdat Robbart de “Al Maha meet en greet service had geregeld. Dat betekende dat we werden opgewacht door een vriendelijke mevrouw en konden wachten in een lounge terwijl onze paspoorten en visa gecheckt werden. De  bagage werd voor ons naar de auto gebracht  en er waren nergens wachtrijen.  Helemaal geweldig.

Onderwijl hadden wij de tijd om onze  ogen uit te kijken naar alle verschillende nationaliteiten. Op het eerste gezicht lijkt Doha  een grote smeltkroes van alle verschillende nationaliteiten. Afrikaanse mensen heb ik overigens nog niet gezien.  Inmiddels krijg ik niet het idee dat er veel gemengd wordt tussen de diverse bevolkingsgroepen.  In tweede instantie zijn het dus meer  een heleboel verschillende smeltkroesjes dan 1 grote.
De bagage in de auto met chauffeur en wij met Robbart mee.  Voor ons gevoel kris kras door de stad. Veel vrachtwagens en best wel druk. Terwijl het dankzij de Ramadan nog rustig is. Het eerste waar je aan denkt als je in Doha aankomt is aan een grote warme bouwput. Werkelijk overal wordt gebouwd.   Aan wegen,  huizen,  winkelcentra. Één grote vinexlocatie. Een lustoord voor projectontwikkelaars. Ik heb jaren moeite gehad om in Zoetermeer de weg te vinden.  Doha is de Arabische versie en dan in het groot. Zal dat wel goed gaan?  Alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik het centrum van Doha een stuk mooier vind dan dat van Zoetermeer.
Op de compund aangekomen werd eerst het huis verkend. Het  is een fijn ruim huis. Grote kamers en hoge plafonds. Ruime keuken en een relatief kleine tuin.  Vier badkamers en op de overloop nog een tweede zitruimte  met TV. De playstation was in no time aangesloten!  Het zwembad is 5 minuten lopen en de fitness ook. De airco doet het goed.  De heren van het onderhoud zijn  snel.  Om 11 uur s’ochtends een lijst met problemen  doorgenomen die s’middags al voor 95% is opgelost. Het moet nog een beetje gezelliger worden, maar de delftsblauwe accesoires die we mee hebben gekregen geven al een beetje een huiselijk gevoel. Met het huis komt het wel goed.
Buiten is het warm en binnen zitten we gezellig in de koelte. Het is nog steeds erg warm en als je niet te lang buiten bent is het aardig te doen. Je moet er goed aan denken om te drinken. Omstebeurt zijn we allemaal even erg moe van alle indrukken die we opdoen. Maar we hebben uitzicht op bomen en er groeien planten. Ook zijn er vogels. De duiven hier zijn een stuk slanker dan de duiven in Nederland. Alsof ze allemaal op zoek zijn naar de ark van Noach. 
Erg belangrijk is de communicatie met Nederland. Skype is erg gezellig om even een halfuurtje met het thuisfront. Ook met het zorghotel is er regelmatig communicatie mogelijk via de webcam. Lang leve de dongel! Kortom we verkeren ergens tussen vakantiestemming en het besef dat Doha voor de komende 3 jaar onze thuishaven is. Volgende week begint het echte werk. Robbart naar zijn werk en de kinderen naar school.  Ik alleen op de compound, zonder rijbewijs. Als dat maar goed gaat!