In de keuken draait een kippetje aan de grill. Wij zijn in afwachting van het eten allemaal gekluisterd aan onze laptop. We hebben een heerlijke stranddag achter de rug en zijn nu allemaal rossig en uitgewaaid. Precies zoals dat hoort na een dagje strand.
Buren van een paar huizen verderop hebben ons, en andere nieuwkomers, uitgenodigd voor een dagje strand aan Fuwairit beach. Het strand ligt in het noorden van Qatar, een uurtje rijden voornamelijk over de Al Shamal road (weg naar het noorden). Het vertrek is gepland om 8 uur 's morgens . We zijn ons ritme al aan het verschuiven.
Om iets na achten vertrokken we noordwaarts in colonne met 3 fourwheeldrives. Bij het tankstation werden wij als groentjes in het midden van de colonne gepositioneerd. Echt bang om ons kwijt te raken hoefden ze niet te zijn want het was voornamelijk één rechte weg waar we over reden. 80 kilometer waar over de hele lengte gewerkt wordt. Dit moet een 4 baans snelweg (aan beide zijden) worden. We zien voornamelijk zand en stenen. Zo nu en dan komt er van de achterbank een verraste uitroep. Kijk een stukje bos. En warempel, er zijn plekken met meer dan 10 bomen bij elkaar.
Bij viaduct N79, die nog onder constructie is, staat een bordje Fuwairit. Geen afslag te zien. Althans niet zoals wij ons dat voorstellen, maar de viaduct is dan ook nog onder constructie. Op dat moment is een fourwheeldrive wel handig want de bedoeling is dat je gewoon over de steenslag je weg zoekt naar de volgende weg.
Vervolgens een paar kilometer over redelijk asfalt. Waar we, by the way, onze eerste dromedaris hebben gespot! En toen ineens naar links de woestijn in. Je kon zien dat er al eerder auto’s hadden gereden maar dat was het dan ook wel. Er waren tot volle tevredenheid van de rest van de passagiers lekker veel hobbels met als beloning het strand.
De auto’s werden geparkeerd aan de vloedlijn waar met een Nederlands tentzeil een mooie schaduwplek werd gecreëerd. Ineens was het een gewoon dagje strand. Alsof we met de buren van de Sweelinckstraat een dagje Kijkduin aan het doen waren.
Karlijn kon het tot haar plezier prima vinden met de dochter van de ander nieuwkomers. Ze lagen meer onder water dan boven. De jongens hadden alle ruimte om te voetballen en de volwassenen hoefden helemaal niets. 's Middags moe maar tevreden weer naar huis. En nu lekker aan tafel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten