Het leven van alledag

Van de week liep ik gezellig met Karlijn in de Villagio (de Mall waar de gondels zijn). Ik had een taxi besteld om er te komen en Robbart zou ons om 16.15 uur, na zijn werk oppikken.  We vonden lekkere bonbons voor de collega van Robbart en zijn vrouw waar we die avond gingen eten.
Ineens zegt Karlijn: “Gelukkig mam, je zingt weer. Ik begon me een beetje zorgen over je te maken.”  Ik loop vaak te neurien en te praten in mezelf.  Als ik wat ouder wordt kan dat wellicht nog aanleiding geven  tot verkeerde conclusies! Ik had me nog niet gerealiseerd dat ik het niet meer deed.  Maar blijkbaar begin ik me wat meer op mijn gemak te voelen.  Heel langzaam krijgt het  leven structuur en dat is blijkbaar erg belangrijk.
Iedere morgen staan we om 5.45 AM op. De prive-taxi voor de kinderen is een enorme verbetering. We ontbijten samen. Juriaan met twee broodjes “plak” (gesmolten kaas), Karlijn en Reinier een geroosterde boterham en wij cruesli met fruit en yoghurt.  Brood en drinken in de tassen en voor je het weet is de taxi er en weg zijn ze. Robbart en ik  kruipen dan nog lekker even ons bed in.  Om 7.15 AM staan we voor de tweede keer op. Een wat respectabelere tijd in mijn ogen.
Mijn dag begint met een kopje koffie, de krant, het journaal of mijn e-mailbox.  Ondertussen bedenk ik wat ik ga doen. Zo’n drie keer in de week besluit ik te starten met sporten. Soms in een klasje op de compound en soms alleen.  Op de terugweg doe ik nog even een boodschap in het pas geopende winkeltje en gisteren heb ik nog gezellig even koffie gedronken met de buurvrouw.  Van de week heb ik de studie weer opgepakt. Het gaat nog niet hard maar het begin is er.
Het volgende waar ik dan over na moet denken is het avondeten.  Afhankelijk van wat de diepvries. koelkast, winkeltje in voorraad heeft wordt het menu samen gesteld. 
Twee keer in de week komt Rosalina mijn huis schoon maken. Daar heb ik geen enkele zorg over. Ik moet er even aan wennen dat ze geen drinken wil. In Nederland gaat dat heel anders. De was en strijken doe ik nog zelf. Ik merk dat ik al steeds efficienter wordt zodat de stapel strijkgoed niet te groot wordt.
Verder rommel ik wat aan. Betalingen doen, skypen,  een BTW aangifte maken voor Robbart, zo gunstig mogelijke vliegtickets boeken , stukjes schrijven voor de weblog en gezellig mailen. De dag gaat best snel. Voor ik het weet staan om 3.00 pm de kinderen weer op de stoep.  Even iets lekkers eten en drinken en daarna wordt er huiswerk gemaakt.
En dan is om 4.30 PM Robbart ook alweer thuis. Soms liggen we dan in het zwembad, soms doen we dat pas na het eten.  Vaak is er  daar wel iemand om een praatje mee te maken. Zoals je in Nederland je buren tegen komt en blijft kletsen op straat. Hier spreek je alleen engels en is de setting wat anders. Andere dagen gaan we nog even boodschappen doen
Thuis een kopje koffie. Boterhammen maken om mee te nemen naar school voor de volgende dag en om kwart voor 10 wordt de ontbijttafel gedekt. Om 10.00 PM gaat het laatste licht uit. Ik geniet nog maar even van “slow living”. Als dadelijk mijn permit en mijn rijbewijs er zijn dan wordt het leven ineens een stuk drukker. De buitenschoolse activiteiten moeten immers grotendeels nog vorm krijgen en hier is de fiets geen optie. Kortom ik geniet nog even van de stilte voor de storm.