Heimwee

Vanmorgen om 8 uur werd er aangebeld.  Een vrolijke nederlandse buurvrouw kwam vragen of ik meeging naar de plantensouq.  Zij had mijn adres via de DSA (Dutch Speaking Association) gekregen.  Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Heerlijk om er even uit te zijn.

Bij de souq overviel me de heimwee naar Nederland. Tussen de planten doorlopend was ik even terug in Berkel.  In de kas om zomerplanten te kopen of gewoon even snel om een aardig cadeautje voor iemand te halen.  Ik kan over een maandje overdoen wat ik normaal eind april, begin mei doe. De zomerplanten in Nederland zijn hier namelijk winterplanten.
Je zou verwachten dat ik daar vrolijk van zou worden. Toen ik hier heen kwam maakte ik me over een aantal dingen zorgen.  Mijn belangrijkste zorg was de scholing van de kinderen maar daarnaast waren er ook een paar op het eerste gezicht wat trivialere zaken. Ik was bang om in een donker huis te komen, dat er weinig vogels zouden zijn en zeker geen bloeiende planten. Op bomen had ik helemaal niet gerekend.  Het is er allemaal. Behalve dat donkere huis,  want het is een ruim licht huis geworden.
Ook de bloeiende planten zijn dus binnen bereik. Sterker nog er staat al een kleine bak bij de voordeur met vlijtige liesjes. Keurig geplant door de verkoper.  Maar in plaats van vrolijk te worden overviel me dus de heimwee.  Je weet dat het een keer moet komen, je weet  alleen niet wanneer.
Deze week voelde ik me sowieso ver weg van nederland. Ook al is de techniek ons wat dat betreft nog zo behulpzaam. Afgelopen zondag  was het een jaar geleden dat mijn schoonzusje overleed.  Dankzij skype konden we een groot deel  volgen van de speech die mijn broer hield op de borrel om haar te gedenken. Op dat moment wil je eigenlijk niets liever dan hem een knuffel geven. Die sturen we hem ook wel.  Maar ja, virtueel is in dit geval inderdaad maar virtueel. Daar moet ik onze Koningin dan weer gelijk in geven.
Zo waren er meer momenten. Mijn moeder die graag uit het zorghotel weg wil. De pakjes van bol.com die op het verkeerde adres waren bezorgd. De stilte in huis als iedereen weg is. Kortom mijn leven moet nog vorm krijgen hier.
Mijn buurvrouw drukte mij op het hart vooral een taxi te bestellen om weg te kunnen.  Daar ga ik maar wat makkelijker in worden.  Zij loste ook nog het raadsel van de dameskapper voor me op. Er is namelijk  geen dameskapper te zien hier in de winkelcentra. Die vind je dus in de grote beautysalons of bij de grote internationale hotels. Als je haar maar goed zit!