Veilig

Hoe is het in Dubai werd Robbart vorige week gevraagd. Hebben jullie veel last van de onlusten?  Die vraag bereikt ons, overigens meestal met het juiste land, tegenwoordig zeer regelmatig. Het lijkt erop alsof we hier midden in een oorlogsgebied wonen.

Het standaardantwoord is dat we het nog steeds naar ons zin hebben in Doha. En dat het ook in Dubai , voor zover wij weten, nog rustig is. Het is wel een goed voorbeeld van wat de gemiddelde Nederlander over het Midden-Oosten weet. Overigens hoorde ik daar een jaar geleden ook bij en weet nu een klein beetje meer.

De eerste keer dat Qatar ter sprake kwam ben ik het eerst maar gaan opzoeken in onze Bosatlas. Behalve dat ik de geografische ligging niet kende kon Ik me er geen voorstelling van maken.  Ook niet na het lezen van boeken en websites. Ik vond het eerlijk gezegd allemaal maar een beetje eng. Toen Robbart voor zijn sollicitatiegesprek hierheen vloog heb ik op het laatste moment nog gauw het nummer van de ambassade meegegeven. Je wist nooit waar hij terecht zou komen. Nu moet ik daar een beetje om lachen.  Bang ben ik niet meer.  Hoewel laatst toch een klein beetje.

Ik stond voor aan bij het rode stoplicht met mijn Toyota Prado toe het kruispunt afgezet werd voor hoog bezoek. De mannetjes die dat deden hadden machinegeweren bij zich waar ze in mijn ogen wel een beetje nonchalant mee om gingen.  Aan mijn kant van het kruispunt stond een dikbuikige lolbroek. De ME in Nederland die we weleens op bezoek kregen in de tram richting Feyenoord stadium zag er altijd beter afgetraind uit. Schept toch vertrouwen.

Maar om de vraag te beantwoorden of het  nog veilig is in Qatar? Ik denk van wel. Er was hier ook even sprake van een opstand. De belangrijkste eisen waren het verbreken van de banden met Israël en het terugtreden van Sheikha Moza  uit het openbare leven. Nooit meer iets van gehoord. Of het was een hele kleine beweging of hij is vakkundig monddood gemaakt. Ik weet het niet. Wat dat laatste betreft is het een land met twee gezichten. Vrijheid van meningsuiting wordt nagestreefd. Maar ik geloof toch dat het wel op prijs gesteld wordt als je dat binnen bepaalde grenzen doet. Maar waar die grenzen liggen kan ik niet goed ontdekken.  Er werd laats geadverteerd voor een discussieprogramma waarin gesteld werd dat alle Arabische leiders corrupt zijn. Nogal een prikkelende stelling. Al heb ik begrepen dat dit volgens de Emir een van de grootste problemen van het Midden-Oosten is.

En nu de vraag andersom. Vanmorgen stond er voor de tweede dag op rij een groot artikel in de krant over Alphen aan de Rijn. Een vreselijk traumatische gebeurtenis . Natuurlijk voor de slachtoffers en hun familie en vrienden maar ook voor de mensen daar weer omheen.  Misschien wel voor heel Nederland.  Gaan w nog onbekommerd onze zaterdagochtend boodschappen doen? Ook de ouders van deze jongen moeten nu door een hel gaan. Ik hoop dat er ook voor hen aandacht en zorg is.

Een van mijnklasgenoten bij Engels les, afkomstig uit Rusland, vergeleek het incident met soortgelijke schietpartijen in Amerika. Dat is pas een gevaarlijk land concludeerde zij.  Mij in complete verwarring achterlatend. Dacht ik toch dat Rusland gevaarlijk is?