Hoogeëerd bezoek

Gisteren was ik jarig. Juriaan kwam tot de schokkende conclusie dat ik al in de tweede helft aan het spelen ben. Het was een rustige verjaardag die al om 6.00 AM begon voordat iedereen, behalve ik, vertrok naar werk en school. 

Ik besloot mijzelf te trakteren op taart van La Cigalle. Twee weken geleden had  een lieve doorgewinterde expatvrouw  mij de weg gewezen naar de koffie, taartjes en traiteurafdeling van dit veel sterren hotel. Iets wat ik nooit per toeval ontdekt had. Zij vond dat ik de weg hiernaartoe moest weten voordat mijn ouders kwamen.

Op de "Singing Dunes"

Mijn ouders hebben de taartjes van La Cigalle niet geproefd. Ze hadden het te druk met het verkennen van ons leven in Doha met tussendoor nog een paar toeristische attracties. Het hoogtepunt daarvan was het Museum of Islamic Art. Het werd bovendien nog even spannend toen mijn moeder ziek werd. Na een dag spugen begon ik mij zorgen te maken. Slaap doet echter wonderen want de volgende ochtend werden de 26 treden naar beneden weer bijzonder soepel genomen.

Ondertussen was er in Doha ook nog ander hooggeëerd bezoek. Volgens mij is het gezien de discussie over Oman in Nederland weinig mensen ontgaan dat onze koningin in Qatar was. Blauw bloed heeft er een aardige uitzending van gemaakt (http://www.bvn.nl/uitzendinggemist/view/Blauw+bloed/18288725/#uitzendinggemist ).  Je krijgt een goed beeld van het bezoek van de Koningin, maar ook van de stad Doha. Zelf vind ik het stukje waarin de Emir aan het woord komt erg leuk. Overigens ben ik het niet helemaal eens met hem. Qatar in 48 uur is wel erg ambitieus!

De ontvangst door de koningin van ons Nederlanders was natuurlijk het hoogtepunt! Voor mij had dit nog het meest weg van een Eftelingattractie. Ik had van tevoren even het idee in de rij te staan voor de Fata Morgana.  Eenmaal bij het echte handjes schudden leek het meer alsof we bij Madame Tussaud op bezoek waren. Een beetje surrealistisch.  Na afloop was er nog een ontvangst en verdeelde het koninklijk gezelschap zich over diverse tafelgroepjes. Robbart zat in het cluster sport en dat was natuurlijk voor Prins Willem-Alexander.  Voor de muurbloempjes waren er lekkere hapjes en wijn!

Na afloop gauw terug naar huis voor de laatste dag van mijn ouders in Doha. ’s Morgens inpakken en ’s middags de Villagio Mall bekijken. Voor ons na een half jaar al heel gewoon. Als je met de ogen van bezoekers kijkt is een ijsbaan, gondels en een kleine kermis in een winkelcentrum toch weer even gek.

Toen was het zover. Terug naar huis. Er ontstond, vooral bij mij, nog even stress, toen Reinier, die met opa en oma terugvloog, het paspoort van zijn zus bij zich bleek te hebben. Gelukkig was het rustig op de weg en Robbart was dan ook op tijd weer terug met het goede paspoort.  Een laatste zoen en weg waren ze. Thuis met een glaasje wijn telden we onze zegeningen. Iedereen had genoten!