Robbart heeft het wielrennen in Qatar al een poosje onder de
knie. Overigens niet alleen in Qatar. Hij heeft zijn territorium zelfs al uitgebreid
naar Oman. Ik zag dat “Het goed was” maar was stiekem wel een beetje jaloers.
Ik miste onze fietsrondjes langs de Rotte in Nederland.
Na wat gemopper en gepruil van mijn kant sprak mijn
echtgenoot op “National Sports Day” de
wijze woorden: “Kom we gaan NU fietsen.” Met andere woorden: Hij was klaar met
het gezeur. Fiets geleend en daar gingen we.
Door een Qataarse Vinex wijk. Iets ruimer opgezet dan in Nederland en daarna
ook nog even de woestijn in. Het was GEWELDIG!
Kort daarna raakte ik in gesprek met Caroline. Caroline is
sinds een jaar fanatiek aan het sporten en vast van plan om een mini- triatlon
te gaan doen. Caroline was dus al hard aan het trainen samen met een andere
dame die die triatlon al een keer volbracht heeft. Dan kom je toch meefietsen als je dat zo leuk
vindt werd mij voorgehouden. Daar kon ik niets anders dan: “OK, leuk idee°, op
zeggen. Een beetje benauwd kreeg ik het wel. Zou ik die dames wel kunnen
bijhouden?
Er was nog één klein probleem. Ik had geen fiets. Maar geen
nood mijn verjaardag was aanstaande en op mijn lijstje prijkte pontificaal:
Fiets. Dat moest goed komen. Uiteindelijk kwam het ook goed na wat hints
mijnerzijds. “Als je er nu mountainbike op gezet had dan had ik het wel
begrepen “ was het commentaar van Robbart. Ik heb maar niet geprobeerd om die gedachtegang
te begrijpen. Ik was tenslotte de trotse eigenaar van een mooie rode mountainbike.
Inmiddels wordt er hard getraind. Doordeweeks in een
fitnessklasje en in het weekend op een traject van 20 km op een heus fietspad.
De eerste keer ging ik, voor mijn gevoel, bijna dood maar gelukkig zit er vooruitgang
in. Ik rij voorlopig nog 1 rondje, de triatleten twee. Verschil moet er zijn en
dan kunnen zij ook even los.
Vanmorgen verzamelden we om 7: 00 AM. Het is eind april en
de temperatuur begint al flink op te lopen. Bewuste keuze want vroeg in de ochtend is het vaak
nog maar 30 graden dus valt het nog een beetje mee met de warmte. Vanmorgen was
het allemaal anders. Het was 22 graden en het regende. Genieten dus, want wat
is het heerlijk om te fietsen door de regen. In Nederland word ik waarschijnlijk
gek verklaard om deze gedachte. Hier ook maar dan omdat ik überhaupt ga fietsen.
Maar bij nader inzien zou dat misschien nog weleens mee
kunnen vallen. Toen Robbart en ik van de week aan het eind van de dag even voor
de gezelligheid samen gingen fietsen werden we getrakteerd op een toeterorkest
van grote witte auto’s. Geen boze
blikken van de inzittenden maar allemaal
met de duim omhoog! Dat stemde tot nadenken. Zou dat echt voor het fietsen zijn......?
 |
| Dat krijg je van fietsen in de regen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten